No barriers: increasing accessibility

"Toen ik werd uitgenodigd voor een rondleiding in het Huis van de Europese geschiedenis en hoorde dat deze zou worden gegeven door iemand die niet kon zien, was ik geïntrigeerd en nieuwsgierig naar hoe dit zou werken. Onze gids, David, was echter een openbaring. Hij was een welbespraakte spreker die gebruik maakte van zijn gebrek aan zicht en ons uitdaagde om vraagtekens te zetten bij wat we zagen, waardoor de hele ervaring veel meeslepender werd en we de tentoongestelde stukken in een ander licht konden zien. Ik zou dit bezoek zeker aan iedereen aanraden en ik moedig aan om dit soort denkwijzen op grotere schaal toe te passen, zodat musea voor iedereen toegankelijk kunnen zijn."

"Ik heb deelgenomen aan de lunchrondleiding over de Oogst der Vernietiging die werd gegeven door David Wilkins. Het was een geweldige ervaring om David als gids te hebben. In tegenstelling tot "typische" gidsen, die vooral de feiten en de geschiedenis achter de objecten beschrijven die ze laten zien, slaagde David erin om de objecten waar hij het over had tot leven te brengen en voegde hij veel emotionele diepte toe aan het onderwerp dat op zichzelf al tragisch is. Zijn aanpak was, hoewel feitelijk, ook erg zintuiglijk, waardoor we ons betrokken voelden bij de rondleiding doordat hij de objecten moest beschrijven en ons verder liet kijken dan wat we zagen. David liet ons opmerken dat wat leek op een geschreven brief op een stuk papier, eigenlijk afscheidswoorden waren die in een boomstam waren gegraveerd door een man die op het punt stond te sterven in een Russische goelag. David liet ons beter en dieper kijken, dwong ons direct betrokken te raken bij de objecten en liet ons de Tweede Wereldoorlog in een nieuw licht zien."

"Het feit dat alle objecten waarover hij sprak achter glas zaten en dat hij ze niet kon aanraken, en het feit dat hij in principe alles uit zijn hoofd moest leren (behalve de teksten die hij dankzij zijn machine kon lezen) maakte de rondleiding voor mij des te opmerkelijker. Zeker, er waren wat details die dit bezoek anders maakten - hoe David las, en hoe hij sommige zeer precieze informatie soms verkeerd had (zoals data) - maar het was niet echt nadelig voor mij. Het is waar dat je soms niet weet of je de gids moet vertellen dat hij een fout heeft gemaakt; maar dat is ook een vraag die we ons stellen bij gidsen die zicht hebben! David had het er maar één keer over dat hij geen zicht had, aan het begin van het bezoek - en eigenlijk was dat alles wat we nodig hadden. Andere dingen die opvielen, zoals zijn stem en zijn toon, waren zeer aangepast aan het thema van het bezoek. En wat me het meest is bijgebleven van dit bezoek, is niet Davids gezichtsvermogen, maar de originele stijl die hij hanteerde voor zijn bezoek, zijn interactie met zijn publiek en zijn kennis die soms heel precies was: kortom, niets dat te maken heeft met een handicap van welke aard dan ook."

"Ik was door David uitgenodigd voor de rondleiding in het Huis van de Europese Geschiedenis. Ik had het museum al een keer eerder bezocht en was bekend met de inhoud, maar niet met de inhoud van de rondleiding. Mijn eerdere mening over rondleidingen in musea was dat ze vaak gehaast zijn en niet alle tentoonstellingen belichten. Ik was daarom aangenaam verrast dat de rondleiding, over de "Oogst der Vernietiging", zich richtte op een precies punt in de geschiedenis en er een diepgaande herinnering aan gaf vanuit een Europees gezichtspunt, inclusief de Russen en het gebruikelijke beeld van de Geallieerden versus de nazi's. Ik vond het leuk dat er voorwerpen werden gebruikt om de aandacht te vestigen op de geschiedenis. Ik hield van het gebruik van voorwerpen om de impact van de Oogst der Vernietiging te benadrukken, evenals het gebruik van de twee citaten. Omdat David niet kan zien, had ik het gevoel dat zijn toespraak uit zijn hart kwam, je kon zien dat hij gepassioneerd was over het onderwerp waarover hij sprak en dat was te merken tijdens de tour."

"Ik heb de wandeltour van David Wilkins in het Huis van de Europese geschiedenis bijgewoond en het was een geweldige ontdekking. Ik heb het museum verschillende keren bezocht, maar bij deze gelegenheid (voor het eerst) nam ik even de tijd om te mediteren over waar ik naar keek. Dit kwam vooral door Davids gevoeligheid en extreem boeiende manier van interactie met de objecten in het museum en met de mensen die het bezoek bijwoonden. Ik ben van mening dat een rondleiding door visueel gehandicapten in het Huis van de Europese geschiedenis zou moeten worden geïmplementeerd vanwege het grote voordeel dat het kan hebben voor de ervaringen van bezoekers."