Parlementen, vertegenwoordiging van de Europese staten

In de afgelopen decennia heeft het Europees Parlement (EP) geleidelijk meer macht gekregen, en daarmee gepaard gaan een grotere complexiteit en een zoektocht naar meer legitimiteit. Kennis speelt hierbij een grote rol, en de informatiestroom gaat in twee richtingen: specialisatie in het werk van de commissies en een steeds groter publiek dat wordt bereikt. Dit zijn twee grondslagen van de pogingen van het EP om het democratisch tekort dat zit ingebouwd in de architectuur van de Europese Unie (EU) te compenseren.

Beschikbare formats

Aan de ene kant wordt legitimiteit verkregen door een efficiënte instroom van informatie. Commissies hebben een centrale rol gespeeld in de omgang met informatie met als doel de wetgevingswerkzaamheden efficiënter te laten verlopen. Door hun eigen positie steviger te verankeren en dankzij hun pleidooi voor meer transparantie in de gehele EU-architectuur, hebben de commissies van het EP ook gezorgd voor een sterkere rol van het EP in de “governance” van de EU. Aan de andere kant wordt legitimiteit verkregen wanneer de uitstroom van informatie een dialoog met het publiek in gang zet. Rechtstreekse verkiezingen en steeds grotere bevoegdheden hebben de legitimiteit van het EP niet automatisch vergroot. Het directe contact met de burger, zowel om te informeren als om kennis op te doen, is een belangrijk front geworden in de strijd voor legitimiteit in een supranationaal Europa.