De eerste tijdelijke tentoonstelling van het Huis van de Europese geschiedenis
Alle inhoudelijke ontwikkelingen in het team van het Huis van de Europese geschiedenis vinden plaats op basis van academische en museale standaarden en na overleg met onze Academische Commissie. In dit geval hebben we een breed brainstormend onderzoek gedaan naar veel mogelijke onderwerpen, onderzoek gedaan naar de meest veelbelovende en een shortlist voorgelegd aan het Academisch Comité van het project, dat zich duidelijk uitsprak voor dit onderwerp. Het onderwerp werd onder andere gekozen omdat het de permanente tentoonstelling aanvult met een ander perspectief: het verkent verschillende vormen van sociale en culturele interacties tussen Europeanen, van de Oudheid tot nu. Vechten, Handelen, Onderhandelen en Leren zijn de interacties die in de eerste ruimte worden gepresenteerd, terwijl de tweede ruimte het culturele erfgoed zal verkennen dat het resultaat is van uitwisselingen.
Tijdelijke tentoonstellingen geven ons een geweldige kans om ons publiek te ontwikkelen en hen een gevarieerd aanbod te bieden. Een tijdelijke tentoonstelling kan bijvoorbeeld de klassieke museale aanpak volgen en meer op objecten gebaseerd zijn, terwijl de daaropvolgende meer immersief, interactief of op kunst gebaseerd kan zijn, of zelfs op maat gemaakt kan zijn voor slechts één deel van de samenleving, zoals kinderen. Door deze verscheidenheid aan thema's en inhoud te gebruiken, kunnen we een breed publiek aanspreken, waaronder mensen die normaal gesproken niet overwegen om een museum te bezoeken. Tijdelijke tentoonstellingen vullen de inhoud van de permanente tentoonstelling aan door bijvoorbeeld verder terug te gaan in de geschiedenis of dieper in te gaan op bepaalde onderwerpen.
Ik wil graag twee heel verschillende objecten noemen, die verband houden met de twee hoofdonderdelen van de tentoonstelling. Het eerste is een originele kopie van het Verdrag van Westfalen, dat in 1648 werd ondertekend om de Dertigjarige Oorlog te beëindigen. Dit object is fascinerend vanwege zijn historische betekenis, en we zijn erg blij dat we het in bruikleen krijgen, ondanks zijn kostbaarheid. Aan de hand van dit object zal de tentoonstelling het verhaal vertellen van de langdurige onderhandelingen die uiteindelijk tot de ondertekening leidden. Het heeft de afgevaardigden jaren gekost om tot een overeenkomst te komen, ook omdat hun standpunten soms per briefwisseling met hun vorst moesten worden overeengekomen - u kunt zich gemakkelijk voorstellen hoe moeilijk dat soms was toen brieven nog met paard en wagen gingen.
Het tweede voorwerp komt uit het dagelijks leven: het is een vork met slechts twee tanden. Het is een van de eerste vorken die ooit in Europa werd gebruikt, en vertelt een interessant verhaal over 'uitwisseling'. Eigenlijk vertegenwoordigt de vork een breder punt dat de tentoonstelling onderzoekt: dat veel dingen die we in ons dagelijks leven gebruiken het product zijn van een eerdere culturele uitwisseling. In het geval van de vork werd deze over het algemeen niet gebruikt in middeleeuws Europa, waar mensen met hun vingers en een mes aten. Volgens de literatuur werd de vork in Italië geïntroduceerd door een Byzantijnse koningin die door haar huwelijk naar Italië verhuisde. Vanuit Italië werd de vork vervolgens aan het Franse hof geïntroduceerd.
Onze rol als tentoonstellingscuratoren is het ontwikkelen van de inhoud op basis van historiografisch onderzoek. Professionele museumontwerpteams helpen om het tot leven te brengen. We willen dat bezoekers verschillende zintuigen gebruiken bij het ervaren van de tijdelijke tentoonstelling - zicht, gehoor, fysieke beweging, aanraking en zelfs geur. Via de aanbestedingsprocedure kozen we een eersteklas ontwerpteam dat veel ervaring had met het ontwikkelen van interactieve tentoonstellingen.
De tijdelijke tentoonstelling heeft twee hoofdgebieden - beide zijn immersief. Het eerste gebied plaatst bezoekers in verschillende omgevingen waar belangrijke ontmoetingen plaatsvonden, door ze te omringen met historische beelden, bijvoorbeeld van marktplaatsen en slagvelden. In het tweede gebied wordt de bezoeker ondergedompeld in de kamers van een huis en ontdekt hij de Europese ontmoetingen aan de hand van de voorwerpen in elke kamer.
We hebben een interactief hulpmiddel aan het einde van de tentoonstelling, getiteld "Mijn Europa volgen". Dit stelt bezoekers een aantal vragen over bijvoorbeeld waar ze geografisch gezien familiebanden hebben, plaatsen waar ze zaken doen, vakantiebestemmingen enzovoort, maar ook wat ze leuk vinden aan andere Europese landen. Op zijn beurt onthult het interessante verbanden tussen Europeanen: veel mensen houden van Italiaans eten, of ze wonen niet in de plaats waar ze geboren zijn.
Tracking My Europe verzamelt de connecties, uitwisselingen en bewegingen van mensen en geeft deze weer als een web van Europese interacties op een kaart. Het zou erg nuttig zijn als mensen deze vragen zouden kunnen beantwoorden tijdens hun bezoek aan de tijdelijke tentoonstelling, en zo zouden bijdragen aan de visualisatie van de huidige verbindingen.
